Ja dan dus Barcelona,
de tijd galoppeert en dendert voort hier, meer dan elders
(wat niet ligt aan de stad, maar aan mij en de wereld)
dat haastraast verder, daar is helaas ook hier niks aan te doen,
door en door, terwijl er terasjes lokken,
in de Barrio Gothico, Barceloneta,
la Raval, Montbau, Horta en bij Parc Güell,
overal ook uit eten kunnen,
meer restaurantjes hier dan je je kunt voorstellen,
even doorwandelen en we zijn aan zee,
ik heb wel zin om aan zee
te zitten en te eten en drinken
tot aan de morgenstond of braken,
en dan nooit meer te slapen of te ontwaken,
was te nou nooit goed
behalve tevreden?
Ik ben meer dan tevreden hier,
zelfs al ben ik geen Catalan,
maar een Guirri, een Spaanstalige buitenstaander,
die Baskische tapas eet om de hoek bij el Corte Ingles,
die El Pais leest en niet La Vanguardia.
De tijd hier eeuwig laten passeren,
in een welhaast te traag tempo,
lopend van terras naar terras,
gebouwen kijkend, lezend, pratend,
met de een of de ander,
doordat de tijd hier verleidt,
tot vergrote vertraging,
raast diezelfde tijd elders sneller voort,
en nog sneller, kon ik hier wonen,
in een Gaudisprookjes huisje,
samen met M. weer uit eten gaan,
op de Plaza Reial,
de tijd voor altijd vertragen,
nooit meer in de razendsnellewereld waan
maar eenvoudig, rustig, stil